Click the tengwar text to view/hide the romanized text. Click the romanized text to view the translation. Click the translation to hide it again. Refresh page to reset everything.
Also available as a 🖵wide screen version.
Alternative versions: English.
【1】 Yá Valanna nánë lemba er, yesentes felë maita.
► Kiam Doroteo denove estis sola ŝi komencis senti malsaton.
¶ Etta mennë i hauronna ar hócirnë insen massa, ya tumpes manyanen.
► Do ŝi iris al la ŝranko kaj tranĉis por si iom da pano, sur kiun ŝi ŝmiris buteron.
¶ Ánes ma Ilwen, ar nápiéla calpa i palustallo collessë sa i níca nellenna ar quantanesses liquisteä, itaila nenanen.
► Ŝi donis iom al Toto, kaj preninte sitelon de la breto, ŝi portis ĝin al la rivereto kaj plenigis ĝin per klara, scintilanta akvo.
¶ Ilwë nornë ener i aldannar ar yesentë huë i aiwelin harilë tassë.
► Toto kuris al la arboj kaj komencis boji je la birdoj kiuj sidadis tie.
¶ Valanna mennë na ñetë se, ar cennë taitë matsë yáveli lingailë i olbassen i hostanes taio umalca, ar túvë i sa poicavë nánë ya yestanes ritiën arinwatyo.
► Doroteo iris revenigi lin, kaj vidis tiom allogajn fruktojn sur la branĉoj ke ŝi deprenis kelkajn, ĉar ili estis ĝuste kion ŝi volis por pligrandigi sian matenmanĝon.
【2】 Tá nannes i mardenna, ar apa tuliénes insen ar Ilwen mára yulda i ringincë, liquisteä neno, yesentes ferya i mentiën i Ostonna Laimarílo.
► Post tio ŝi reiris al la domo, kaj doninte al si kaj al Toto grandan trinkon de la frideta, klara akvo, ŝi komencis pretigi sin por la veturo al la Urbo de Smeraldoj.
【3】 Valanna sámë hyana hlappo rië min, mal ta yotulmanen nánë poica ar lingeánë lingilessë ara caimarya.
► Doroteo posedis nur unu alian robon, sed ĝi estis pura kaj pendadis de hoko apud ŝia lito.
¶ Nánes larrimpeo, lincantilda fána yó helwa; ar anahtai i helwa nit þintaniénë linë soviénen, hinna nánes netya hlappo.
;
► Ĝi estis el katuno blank- kaj blu-plejda; kaj kvankam la bluo estis iomete fadinta pro multaj laviĝoj, ĝi ankoraŭ estis bela robo.
¶ I vendë sóvë insë añcimbaila, vaimatanë i poica larrimpenen, ar nuntë néca-carnë niltelmerya caryassë.
► La knabino zorge lavis sin, vestis sin per la pura katuna robo, kaj ligis sian palruĝan sunkufon al sia kapo.
¶ Nampes níca vircolca ar quantanesses massanen i haurollo, caitaila fána lannë ve túpo.
► Ŝi prenis malgrandan korbon kaj plenigis ĝin per pano el la ŝranko, kaj metis blankan tukon sur la supron.
¶ Tá tirnes tal talyanta ar tuntanë yallë yáru ar yernu náner hyapatyat.
► Post tio ŝi rigardis siajn piedojn kaj rimarkis kiom malnovaj kaj trivitaj estas ŝiaj ŝuoj.
【4】 “Tu tancavë allumë faryuva anda mentiën, Ilwë,” eques.
► “Certe ili ne taŭgas por multa marŝado, Toto,” ŝi diris.
¶ Ar Ilwë tirnë ama antaryanna pityu moru hendyanten ar quequernë pimperya na tana i sintes ya hye tengë.
► Kaj Toto suprenrigardis al ŝia vizaĝo per siaj nigraj okuletoj kaj skuis sian voston por indiki ke li komprenas kion ŝi celas diri.
【5】 Talumë Valanna cennë cainiélu i paluhtassë i telpinu hyapatu yai naiéner i Curuníva Rómeno.
► Tiumomente Doroteo vidis kuŝantajn sur la tablo la arĝentajn ŝuojn kiuj antaŭe apartenis al la Sorĉistino de la Oriento.
【6】 “Ceþya nin quima nattë höassenyo,” eques Ilwen.
► “Ĉu eble ilia grando taŭgos por miaj piedoj?” ŝi diris al Toto.
¶ “Tu é nauvar i téra nat yanen carë anda patië, pan úvattë yerya.”
► “Ili estus tute ĝustaj por longa marŝado, ĉar ili ne triviĝus.”
【7】 Haines yernu aluo hyapatyat ar vaimatanes i telpinu hyapatu, yai cananter sessë ta mai vequi mo fintaniénë tu issen.
► Ŝi deprenis siajn malnovajn ledajn ŝuojn kaj provis la arĝentajn, kiuj estis tute ĝustadimensiaj por ŝiaj piedoj, kvazaŭ farite specife por ili.
【8】 Teldavë nampes vircolcarya.
► Laste, ŝi prenis sian korbon.
【9】 “Á tulë arë, Ilwë,” eques.
► “Venu, Toto,” ŝi diris.
¶ “Menuvanquë Laimarilinonna ar maquetuvanquë i Túra Óþen manen nanwenë Hyarveästanna ata.”
► “Ni iros al la Smeralda Urbo kaj demandos al la Granda Oz kiel ni povos reiri al Kansas.”
【10】 Holtanes i fenna, carnë holma sa, ar añcimbaila sestanes i latil i hlapporyo pocollenna.
► Ŝi fermis la pordon, ŝlosis ĝin, kaj zorge metis la ŝlosilon en la poŝon de sia robo.
¶ Ar san, ó Ilwë ener liquisinda cata se, yesentes mentiëryanna.
► Kaj tiel, dum Toto trotadis sobre malantaŭ ŝi, ŝi komencis sian marŝadon.
【11】 Enger nótima arië malleli, mal únes maura anda lúmë na tuvë tana ya vaina maldë tesarínen.
► Pluraj vojoj estis proksimaj, sed ŝi ne bezonis longan tempon por trovi la vojon pavimitan per flavaj brikoj.
¶ Rongo páteánes lintië Laimarilinonna, telpinu hyapatyat alasseávë cilintyailu i sarda, malda malle-palmessë.
► Post nelonge ŝi marŝadis vigle direkte al la Smeralda Urbo, dum ŝiaj arĝentaj ŝuoj klakadis gaje sur la malmola, flava vojsurfaco.
¶ Anar caldë calina ar i aiwi liruner lindavë, ar Valanna únë felë amna tallë urra ve elyë nai sauva i nettë felúvanë ye naiénë vercálavë mapina öa véra nóreryallo ar sestaina endessë aia nóreo.
► La suno briladis kaj la birdoj dolĉe kantadis, kaj Doroteo tute ne estis tiom malfeliĉa kiom oni supozus pri malgranda knabino kiu estis subite forblovita el sia propra lando kaj surterigita en la mezon de fremda lando.
【12】 Lan patanes ener, cennes elmendanen í restassë nánë tallë vanima os insë.
► Ŝin surprizis, dum ŝi marŝadis, vidi kiom bela estas la pejzaĝo ĉirkaŭ ŝi.
¶ Enger poicë peltaxeli i mallevat pelmatsë, mi quilma finda luinë quileo, ar pella tai enger úmië restar orion ar queäron.
► Bonaspektaj bariloj, pentritaj delikate blukolore, staris laŭlonge de la flankoj de la vojo, kaj preter ili estis abundaj kampoj de greno kaj legomoj.
¶ Nembavë i Naucor náner curwë cemenduri ar sinter ala hoë yaustar.
► Evidente la Manĝtuloj estis bonaj kultivistoj kaj sukcesis kreskigi abundajn rikoltaĵojn.
¶ Nalumë mennes arë mar, ar i lië ettuller tirë se ar cúver núra lan lendes arë; pan ilquen sinter i issë naiénë i carma nancariéno i Olca Curuni ar seniéno teo nasquello.
;
► Kelkfoje ŝi marŝis preter domon, kaj la loĝantoj elvenis por rigardi ŝin kaj klinis sin malalten dum ŝi preteriris; ĉar ĉiuj sciis ke ŝi estas la detruinto de la Fia Sorĉistino kaj liberigis ilin.
¶ I Naucoron mardi náner mardi ó aia nemesta, pan ilya nánë corna, ó alta telluma ve tópa.
► La domoj de la Manĝtuloj estis kuriozaspektaj loĝejoj, ĉar ĉiu estis ronda, kun granda kupolforma tegmento.
¶ Illi náner mi luinë quilma, pan sina nóressë Rómeno luinë nánë i ammelda quilë.
► Ĉiuj estis blukoloraj, ĉar en ĉi tiu lando de la Oriento bluo estis la plej amata koloro.
【13】 Lómenna, yá Valanna nánë lumba anda vantaryo ar yesentë sana yassë serúvanes ter i lómë, tulles mardenna faren anhöa ep' i hyanar.
► Kiam proksimiĝis la vespero, kaj Doroteo lacis pro sia longa marŝado, kaj komencis demandi al si kie ŝi tradormos la nokton, ŝi atingis domon iom pli grandan ol la aliaj.
¶ I laica palistessë pó sa, linë neri ar nissi lilteáner.
► Sur la verda gazono antaŭ ĝi estis multaj dancantaj viroj kaj virinoj.
¶ Nícë cungandari lempë tyaller ta romya ve cárima, ar i lië láleáner ar líruáner; alta areä paluhta nánë quanta matsë yávelínen ar peccolínen, mindormalínen ar mastalínen, ar linë hyanë márë natelínen matiën.
;
► Kvin violonludantetoj ludadis kiel eble plej laŭte kaj la homoj ridadis kaj kantadis; granda apuda tablo estis plene kovrita per bongustegaj fruktoj kaj nuksoj, tortoj kaj kukoj, kaj multaj aliaj bonaj manĝaĵoj.
【14】 I lië suilaner Valanna nildavë, ar naþyaller se ahtumáten ar seriën i lómë óntë; pan si nánë i mar mo arherenyë Naucoron i nóressë, ar máloryar ócómiéner óssë na merenya lériënta i nasquello i Olca Curunio.
;
► Oni afable salutis Doroteon, kaj invitis ŝin manĝi kaj tradormi la nokton tie; ĉar ĉi tiu estis la hejmo de unu el la plej riĉaj Manĝtuloj en la lando, kaj liaj amikoj vizitis lin por festi sian liberiĝon el la sklavigo farita de la Fia Sorĉistino.
【15】 Valanna mantë láreä ahtumat ar i herenya Nauco, yeva essë Poco, insë veunë se.
► Doroteo ĝissate manĝis kaj ŝin servis la riĉa Manĝtulo mem, kiu nomiĝis Boq.
¶ Tá harunes landa·hanwassë ar cendanes i lië lilta.
► Post tio ŝi sidiĝis sur kanapon kaj rigardis dum la homoj dancadis.
【16】 Yá Poco cennë telpinu hyapatyat, eques, “Eë nalyë túra luhtallë.”
► Kiam Boq vidis ŝiajn arĝentajn ŝuojn li diris, “Klare ke vi estas grava sorĉistino.”
【17】 “Maro?” maquentë i vendë.
► “Kial?” demandis la knabino.
【18】 “Pan colilyë telpinu hyapatu ar aqualtaniël i Olca Curuni.
► “Ĉar vi surhavas arĝentajn ŝuojn kaj mortigis la Fian Sorĉistinon.
¶ Aryë, samil fána hlappolyassë, ar rië curunir ar luhtaller colir fána.”
► Krome, via robo estas parte blanka, kaj nur magiistinoj kaj sorĉistinoj vestas sin per blankaĵoj.”
【19】 “Hlapponya ná lincantilda helwa ar fána,” equë Valanna, pastaila i helmunqui sassë.
► “Mia robo estas blu- kaj blank-plejda,” diris Doroteo, glatigante la faltojn en ĝi.
【20】 “Nalyë faila i colil ta,” equë Poco.
► “Vi tre kompleze surportas ĝin,” diris Boq.
¶ “Luinë ná i Naucoron quilë, ar fána ná i curuníron quilë.
► “Bluo estas la koloro de la Manĝtuloj, kaj blanko estas la koloro de sorĉistinoj;
¶ Etta istalvë i nalyë naþima curuni.”
► tial ni scias ke vi estas amika sorĉistino.”
【21】 Valanna únë ista quetë mana pá si, pan ilyë lië nemner savë se ná curuni, ar sintes lai mai i nánes rië sitina nettë ye utúlië hwinwaiwo ecestanen mina aia nór.
► Doroteo ne sciis respondi, ĉar ĉiuj ŝajne opiniis ŝin sorĉistino, kaj ŝi tute bone sciis ke ŝi estas nur ordinara knabineto kiu tute hazarde estis portita de ciklono al fremda lando.
【22】 Yá lumbáriénë tiriénen i liltiéo, Poco tulyanë se mina i mar, yassë ánessë sen þambë ó netya caima sassë.
► Kiam ŝi laciĝis pro tiom da rigardo al la dancado, Boq kondukis ŝin en la domon, kie li donis al ŝi ĉambron en kiu estis bela lito.
¶ I talati náner luinë lanneo, ar Valanna lornë máleä mitta tai tenna amaurë, ó Ilwë lóciéla i luinë farmassë ara se.
► La tukoj estis el blua ŝtofo, kaj Doroteo profunde dormis inter ili ĝis la mateno, dum Toto kuŝadis sur la blua tapiŝo apud ŝi.
【23】 Mantes láreä arinwat, ar cendanë titta Nauco vinimo, ye tyallë ó Ilwë ar tuncë pimperya ar carnë corco·láma ar landë lénen ya lio laltanë Valanna.
► Ŝi ĝissate manĝis, kaj rigardis etan Manĝtulan bebon, kiu ludis kun Toto kaj tiris lian voston kaj voĉetis kaj ridis tiel ke multe amuzis Doroteon.
¶ Ilwë nánë lúceärwa ceþyareä ilyë liën, pan allumë céniéneltë röa fai.
► Toto estis vera kuriozaĵo laŭ la homoj tie, ĉar ili antaŭe neniam vidis hundon.
【24】 “Mallë anda Laimarilinonna?” i vendë maquentë.
► “Kiom distanca estas la Smeralda Urbo?” la knabino demandis.
【25】 “Uin ista,” hanquentë Poco valdeávë, “pan allumë anaiën tanomë.
► “Mi ne scias,” respondis Boq, tre serioze, “ĉar mi neniam iris tien.
¶ Ná arya liën voruhta Óþ, laqui samiltë nattur ó se.
► Estas pli bone ke oni restu distance de Oz, krom se vere necesas.
¶ Mal nás anda men Laimarilinonna, ar mauruvas linë rí.
► Sed la vojo al la Smeralda Urbo estas longa, kaj vi bezonos multajn tagojn.
¶ I nórë sissë ná herenya ar fastima, mal lelelyuvalyë ter hornë ar raxië nómeli nó anyuval i mentiëlyo metta.”
► La lando ĉi tie estas riĉa kaj agrabla, sed vi devos trairi krudajn kaj danĝerajn lokojn antaŭ ol atingi la finon de via marŝado.”
【26】 Valanna ñormernë nicë pá si, mal sintes i rië ecë i Túra Óþen alya se nanwenë Hyarveästanna ata, etta veryavë þantanes ui nanquerë.
► Tio iomete timigis Doroteon, sed ŝi sciis ke nur la Granda Oz povos helpi ŝin reiri al Kansas, do ŝi kuraĝe decidis ne retroiri.
【27】 Quentes máloryain namárië, ar ata yesentes arë i mallë maldë tesarion.
► Ŝi adiaŭis siajn amikojn, kaj rekomencis marŝadi laŭ la vojo el flavaj brikoj.
¶ Yá léliénes láréli, sannes i hautuvas na serë, ar etta rentes casta i hahto inganna ar' i mallë ar harunë.
► Post kiam ŝi iris plurajn kilometrojn ŝi decidis halti por ripozi, do ŝi grimpis ĝis la supro de la barilo apud la vojo kaj sidiĝis.
¶ Engë velca porisalquenor pella i hahta, ar ú háya cennes Corcurco, sestaina orwa andulessë na hepë i aiwi au i marina porisalquello.
► Granda maizkampo estis aliflanke de la barilo, kaj ŝi vidis ke ne tre distanca estas Birdotimigilo, metita alte sur stangon por forpeli la birdojn de la matura maizo.
【28】 Valanna niryanë ventaryanen márya ar tirnë i Corcurco.
► Doroteo apogis sian mentonon per mano kaj penseme rigardis la Birdotimigilon.
¶ Carya nánë níca poco sañquanta þardenen, ó hendu, nengwë, ar anto embaina sassë na emë anta.
► Ĝia kapo estis malgranda sako plenigita per pajlo; surpentritaj sur ĝi estis okuloj, nazo, kaj buŝo, por simili vizaĝon.
¶ Yerna, tildeä luinë carpë, ya Nauco aunië, háranë caryassë, ar i tolio lemma nánë luinë ohampë, yerna ar þintanë, ya aryë sañquanta þardenen.
► Malnova, pinta blua ĉapelo, kiu antaŭe apartenis al iu Manĝtulo, estis metita sur lian kapon, kaj la cetero de la figuro estis blua vestokompleto, multe uzita kaj paliĝinta, kiu ankaŭ estis plenigita per pajlo.
¶ I talussë náner yernu saipot ó luinu quínet, taitë ve ilya nér collë sina nóressë, ar i toli nánë ortaina or porisalqueo þirpi i andulmen mittaina amba cattaryassë.
► Sur la piedoj estis paro da malnovaj botoj kun bluaj supraĵoj, kiajn portas ĉiu viro en tiu lando, kaj la figuro estis altigita super la maiztigojn per stango kiu estis puŝita en lian kolon.
【29】 Lan Valanna tíranë holmo i aia, embaina antanna i Corcurcuva, nánes aitaina ceniën i min i henduo tairavë pirnë sen.
► Dum Doroteo rigardis atentoplene la kuriozan, pentritan vizaĝon de la Birdotimigilo, ŝin surprizis vidi ke unu el la okuloj malrapide palpebrumas al ŝi.
¶ Minya sannes i é awáriës, pan lana i corcurqui Hyarveästassë ummanan pirë; mal silumë i toli quanþë carya sen naþima lénen.
;
► Unue ŝi supozis ke sendube ŝi eraris, ĉar neniam iu el la Birdotimigiloj en Kansas palpebrumas; sed baldaŭ la figuro amikeme skuetis sian kapon al ŝi.
¶ Tá rentes tal i hahtallo ar patanë sanna, lan Ilwë nornë os i andul ar hungë.
► Tiam ŝi malsupren grimpis de la barilo kaj marŝis al la Birdotimigilo, dum Toto ĉirkaŭkuradis la stangon bojante.
【30】 “Alya aurë lyen,” equë i Corcurco, litseä ómanen.
► “Bonan tagon,” diris la Birdotimigilo, per iom raŭka voĉo.
【31】 “Ma elyë pacantë?” maquentë i vendë, elmendanen.
► “Ĉu vi parolis?” demandis la knabino, mirante.
【32】 “Tancavë,” hanquentë i Corcurco.
► “Certe,” respondis la Birdotimigilo;
¶ “Alaryan omenë ó lye.”
► “kiel vi fartas?”
【33】 “Nanyë mára, hantanyel,” hanquentë Valanna rundavë.
► “Sufiĉe bone, dankon,” respondis Doroteo, ĝentile.
¶ “Alaryan omenë ó lye.”
► “Kiel vi fartas?”
【34】 “Uinyë felë máleä,” equë i Corcurco, reonen, “pan lingië sís orþa lómessë ar auressë na au-þosta corcor nás lai sapsarrima.”
► “Mi ne fartas bone,” diris la Birdotimigilo ridetante, “ĉar estas tre tede stari ĉi tie nokte kaj tage por fortimigi korvojn.”
【35】 “Ma uilyë polë núya?” maquentë Valanna.
► “Ĉu vi ne povas malsupreniri?” demandis Doroteo.
【36】 “Fó, pan sina andul ná tacina ama cattanyassë.
► “Ne, ĉar ĉi tiu stango estas puŝita en mian dorson.
¶ Iquista, qui haituval i andul, san nauvan amnauta lyen.”
► Se vi bonvolos forpreni la stangon, mi estos multe dankema al vi.”
【37】 Valanna ama·racantë yúyu rancunten ar ortanë i toli i andullo, pan, nála sañquanta þardenen, nánes faren vilina.
► Doroteo etendis ambaŭ brakojn kaj delevis la figuron de la stango; ĉar, estante plenigita per pajlo, ĝi estis malmultepeza.
【38】 “Lio hantanyel,” equë i Corcurco, yá séruyéla i hunessë.
► “Tre grandan dankon,” diris la Birdotimigilo, kiam li estis metita sur la teron.
¶ “Félan ve sinya nér.”
► “Mi sentas min kvazaŭ vere novan.”
【39】 Si hwinintë Valanna, pan nemnë aia i hlasses sañquanta nér quetë, ar cénanes hye cuvë ar pata ara se.
► Doroteon perpleksigis aŭdi tion, ĉar ŝajnis al ŝi strange aŭdi viron plenigitan per pajlo paroli, kaj vidi lin riverenci kaj marŝadi apud ŝi.
【40】 “Man nalyë?” maquentë i Corcurco yá ráciénes insë ar háciénes.
► “Kiu vi estas?” demandis la Birdotimigilo, kiam li estis sin streĉinta kaj oscedinta.
¶ “Ar manna lélialyë?”
► “Kaj kien vi iras?”
【41】 “Essenya Valanna,” equë i vendë, “ar lélianyë Laimarilinonna, itan iquirya i Túra Óþen nanwenta ni Hyarveästanna.”
► “Mi nomiĝas Doroteo,” diris la knabino, “kaj mi iras al la Smeralda Urbo, por peti la Grandan Ozon resendi min al Kansas.”
【42】 “Massë Laimarilinon?” maquentes.
► “Kie estas la Smeralda Urbo?” li demandis;
¶ “Ar man ná Óþ?”
► “kaj kiu estas Oz?”
【43】 “A, uilyë ista?” hanquentes, eändenen.
► “Ĉu vi ne scias?” ŝi respondis, surprizite.
【44】 “Fó, é.
► “Tute ne.
¶ Uin ista aima.
► Mi nenion scias.
¶ Eë hanyal, nanyë sañquanta, san aqua uinyë samë sanar,” hanquentes luitë.
► Komprenu, mi estas plenigita per pajlo, do al mi tute mankas cerbo,” li respondis malĝoje.
【45】 “A,” equë Valanna, “Nanyë amnaireä rá lye.”
► “Ho,” diris Doroteo, “min multe bedaŭrigas tio.”
【46】 “Savilyë,” maquentes, “qui lelyuvan Laimarilinonna olyë, en Óþ antauva nin sanar?”
► “Ĉu vi kredas,” li demandis, “Ke se mi iros al la Smeralda Urbo kun vi, la granda Oz donos al mi ioman cerbon?
【47】 “Uinyë ista quetë,” hanquentes, “mal lertalyë tulë onyë, qui tyasil.
► “Mi ne scias,” ŝi respondis, “sed vi rajtos akompani min, se vi deziras.
¶ Quíta Óþ úva anta lyen sanar, en lauva lyen urra epë yallë sí.”
► Se Oz ne donos al vi cerbon, vi ne estos pli malbonfortuna ol vi estas nun.”
【48】 “Ta ná naitë,” equë i Corcurco.
► “Estas vere,” diris la Birdotimigilo.
¶ “Eë hanyal,” cacarranes oholima, “uinyë tevë i telcunyat ar rancunyat ar pulconya nár sañquanta, pan ui polë hyanë ni.
► “Komprenu,” li pludiris, iom sekreteme, “ne ĝenas min ke miaj kruroj kaj brakoj kaj korpo estas plenigitaj per pajlo, ĉar mi ne povas esti vundita.
¶ Qui mo patë pirenyassen hya ehta ni pirindanen, ui valda, pan uinyë polë appa sa.
► Se iu paŝas sur miajn piedfingrojn aŭ puŝas pinglon en min, ne gravas, ĉar mi ne povas sentas ĝin.
¶ Mal munin i lië quetir i nanyë aut, ar qui carinya oi nauva sañquanta þardenen minomë sanarmen, ve elyeo, manen immanan istuvan aima?”
► Sed mi ne volas ke oni nomu min stulta, kaj se mia kapo restos plena de pajlo anstataŭ de cerbo, kian havas vi, kiel mi iom povos scii ion ajn?”
【49】 “Hanyan yallë felilyë,” equë i nettë, ye naitië o·fellë sen.
► “Mi komprenas vian senton,” diris la knabineto, kiu vere kunsentis kun li.
¶ “Qui tuluvalyë onyë, san maquetuvan Óþ carë ilqua ya polis lyen.”
► “Se vi venos kun mi, mi petos al Oz ke li faru ĉion eblan por vi.”
【50】 “Hantanyel,” hanquentes hantaitë.
► “Dankon,” li respondis dankeme.
【51】 Patanettë nan i mallenna.
► Ili reiris al la vojo,
¶ Valanna alyanë se olla i hahta, ar yesentettë arë i mallë maldë tesarion Laimarilinonna.
► Doroteo helpis lin transgrimpi la barilon, kaj ili komencis marŝadi laŭ la vojo el flavaj brikoj cele la Smeraldan Urbon.
【52】 Minyavë Ilwë únë tyasë sina yantië i oliën.
► Al Toto ne plaĉis la nova akompananto, unue.
¶ Nusses os i sañquanta nér vequi naunes i nai eä nyarrolion hausta i þardessë, ar lillumë yarranes cotya i Corcurquen.
► Li flaradis ĉirkaŭ la pajloplenigito kvazaŭ suspektante ke eble estas nesto de ratoj en la pajlo, kaj li ofte bojetis malamikeme kontraŭ la Birdotimigilon.
【53】 “Vá þorya Ilwë,” equë Valanna sinya máloryan.
► “Ne vin ĝenu Toto,” diris Doroteo, al sia nova amiko;
¶ “Allumë nacis.”
► “li neniam mordas.”
【54】 “A, uinyë þorya,” hanquentë i Corcurco.
► “Ho, li ne timigas min,” respondis la Birdotimigilo.
¶ “Uissë polë hyanë i þardë.
► “Li ne povos damaĝi la pajlon.
¶ Ányë colë tana vircolca rá lye.
► Permesu ke mi portu tiun korbon por vi.
¶ Úvan tevë sa, pan uinyë polë ola lumba.
► Ne ĝenos min, ĉar mi ne povas laciĝi.
¶ Nyaruvan lyen véra ma,” cacarranes, lan patanes arë.
► Mi diros al vi sekreton,” li pludiris, dum li kunmarŝadis.
¶ “Ea rië erya nat ambaressë ya þoryan.”
► “Nur unu aferon en la tuta mondo mi timas.”
【55】 “Mana ná ta?” maquentë Valanna; “i Nauco cemendur ye carnë lye?”
;
► “Kion?” demandis Doroteo; “ĉu la Manĝtulan kultiviston kiu faris vin?”
【56】 “Fó,” hanquentë i Corcurco; “ná nartaina tusturin.”
;
► “Ne,” respondis la Birdotimigilo; “flamantan alumeton.”
—generated by quettali version 0.30.42