X. The Guardian of the Gate
Also available as a 📱narrow screen version, or for 🁰word-aligned analysis.
Alternative versions: English.
| No. | Quenya | Tengwar | Means |
|---|---|---|---|
| 1 | Engë lúmeli ep' i Úverya Rauro eccuinunë, pan cainiénes imbë i lórelóti anda lúmë, nefila qualmeä niþilenta; mal yá apantanes hendyat ar peltanë au i raxanna, nánes lai alasseä tuviën insë hinna coina. | ; | Iom longe poste la Malkuraĝa Leono vekiĝis, ĉar li kuŝis tre longe inter la papavoj, enspirante ilian mortigan odoron; sed kiam li ja malfermis siajn okulojn kaj ruliĝis de la ĉareto li ĝoje trovis sin viva. |
| 2 | “Nornen ta lintië ve pollen,” eques, haruila ar hacila, “mal i lotti náner acca turwa nin. | | “Mi kuris laŭeble rapide,” li diris, sidiĝinte kaj oscedante; “sed la floroj superfortis min. |
| Manen ahainiëlden?” | | Kiel vi elirigis min?” | |
| 3 | Tá nyarneltë sen pá i palar-nyarrinci, ar yanen failavë erehtiëltë se fíriëllo; ar i Úverya Rauro landë, ar equë: | ; | Ili rakontis al li pri la kampomusoj, kaj kiel ili malavare savis lin de morto; kaj la Malkuraĝa Leono ridis, kaj diris: |
| 4 | “Illumë asáviën i imni lai alta ar rúcima; aimanen tallë nícë engwi ve lotti amna qualtaner ni, ar tallë pityë celvar ve nyarrinci erehtiër coiviënya. | ; | “Mi ĉiam opiniis min tre granda kaj timiga; sed eĉ malgrandaj floroj preskaŭ mortigis min, kaj malgrandaj musoj savis mian vivon. |
| San aia ilu ná! Mal, málor, mana caruvalvë sí?” | | Ĉio estas tre stranga! Sed, kamaradoj, kion ni faru nun?” | |
| 5 | “Möa ven lelelya ener mennai tuvilmë i mallë maldë tesarion ata,” equë Valanna, “ar tá polilvë hilya Laimarilinonna.” | | “Ni devas pluserĉi por retrovi la vojon el flavaj brikoj,” diris Doroteo; “kaj post tio ni povos marŝadi laŭ ĝi al la Smeralda Urbo.” |
| 6 | San, i Rauro quannavë ceutaina, ar felila lio ve insë ata, ilyë yesenteltë i mentiënna, langë alassië i vantanen ter i maxa, virya salquë; ar lánë anda tenna ananyeltë i mallë maldë tesarion ar querneltë ata Laimarilinonna yassë i Túra Óþ marnë. | ; | Do, ĉar la Leono estis tute refreŝigita, kaj tute bone fartis denove, ili ĉiuj komencis marŝi, kaj multe ĝuis la iradon tra la mola, freŝa herbaro; kaj post nelonge ili atingis la vojon el flavaj brikoj kaj returnis sin por marŝi cele la Smeraldan Urbon kie loĝas la granda Oz. |
| 7 | I mallë nánë palwa ar mai-vaina, sí, ar i restassë os te nánë vanima, tall' en i ranyari alaranyer loiën i taurë palan lemba, ar os sa i linë raxi yai oméniéneltë lumbë huineryassen. | | La vojo estis nun glata kaj bone pavimita, kaj la ĉirkaŭa pejzaĝo estis bela; tial la marŝantoj ĝoje lasis la arbaron multe malantaŭe kaj kun ĝi la multajn danĝerojn renkontitajn en ĝiaj mornaj ombroj. |
| Ata polleltë cenë hahtali ampaninë ar' i mallë; mal sinar coller laica quilma, ar yá tulleltë níca mardenna, mi ya cemendur nemba marnë, ya aryë collë laica quilma. | ; | Denove ili povis vidi barilojn konstruitajn laŭlonge de la vojo; sed ĉi tiuj estis verdkoloraj, kaj kiam ili atingis dometon, en kiu ŝajne loĝas kultivisto, ankaŭ tio estis verdkolora. | |
| Vananyeltë sinë mardeli ter i apárilë, ar nalumë lië tuller i fennannar ar tirner ten vequi tyásiévanë maquetë maquettali; mal alquen tullë areä arë te yola quentë ten, pan lai þoronyeltë i velca Rauro. | ; | Ili preterpasis plurajn tiajn dometojn dum la posttagmezo, kaj kelkfoje homoj venis al la pordoj kaj rigardis ilin kvazaŭ dezirante fari demandojn; sed neniu proksimiĝis al ili nek parolis al ili pro la granda Leono, kiun ili multe timis. | |
| Ilyë lië coller hampeli mirya laimaril-laica quileo ar coller tildië carpi ve tanar i Naucoron. | | La homoj ĉiuj estis vestitaj per tre belaj smeraldaverdaj vestoj kaj surportis pintajn ĉapelojn kiel la Manĝtuloj. | |
| 8 | “Si é ná i Nórë Óþua,” equë Valanna, “ar tancavë ménalvë areä ara Laimarilinon.” | | “Jen certe la Lando Oz,” diris Doroteo, “kaj nepre ni proksimiĝas al la Smeralda Urbo.” |
| 9 | “Náto,” hanquentë i Corcurco. | | “Jes,” respondis la Birdotimigilo; |
| “Ilqua ná laica sinomë, lan i Naucoron nóressë luinë ná i armelin quilë. | | “ĉio verdas ĉi tie, kaj en la Lando de la Manĝtuloj bluo estis la preferata koloro. | |
| Mal i lië uir nemë ta nildë ve i Naucor, ar þóreän i loitauvalvë tuvë nómë na serë lómessë.” | | Sed oni ne ŝajnas egale amikemaj kiel la Manĝtuloj kaj mi suspektas ke ni ne sukcesos trovi dormolokon por tranokti.” | |
| 10 | “Nai tyasuvan matë ma hequa yávë,” equë i vendë, “ar nanyë tanca i Ilwë ná amna saiceleä. | | “Mi volas manĝi ion alian ol nur fruktojn,” diris la knabino, “kaj mi certas ke Toto estas malsatega. |
| Álvë hauta i neuna mardessë ar quetë i liën.” | | Ni haltu ĉe la sekva domo kaj parolu kun la loĝantoj.” | |
| 11 | Epta, yá tulleltë mai-höasseo pelescöassë, Valanna patanë verya tenna i fenna ar tambanë. | | Do, kiam ili atingis relative grandan domon, Doroteo kuraĝe marŝis al la pordo kaj frapis. |
| 12 | Nís apantanë sa rië faren palda na et·tirë, ar equë, “Mana yestal, onwë, ar maro ná tana velca Rauro olyë?” | | Virino malfermis ĝin nur sufiĉe por trarigardi, kaj diris, “Kion vi volas, infano, kaj kial tiu granda Leono estas kun vi?” |
| 13 | “Yestalmë sérë ter i lómë olyë, qui aþuvalyë me,” hanquentë Valanna; “ar i Rauro ná málonya ar menendil, ar úva hyanë lye immaro.” | ; | “Ni volas tranokti kun vi, se vi permesos,” respondis Doroteo; “kaj la Leono estas mia amiko kaj kamarado, kaj nenial damaĝus vin.” |
| 14 | “Ma nás numahta?” maquentë i nís, apantailë i fenna nit ampalda. | | “Ĉu li estas malsovaĝa?” demandis la virino iomete pli malfermante la pordon. |
| 15 | “A, ná,” equë i vendë, “ar aryë nás velca úverya. | | “Ho jes;” diris la knabino, “kaj li estas ankaŭ ege malkuraĝa; |
| Þoryuvas elyen ambë epë þóreälyë issen.” | | do li multe pli timos pro vi ol vi timos pro li.” | |
| 16 | “Mai,” equë i nís, apa úvië so ar cáriéla enta tihtë i Rauron, “itas lertaldë mitta, ar antauvan len ma ahtumat ar nómë na lorë.” | | “Nu,” diris la virino, pripensinte kaj denove rigardetinte la Leonon, “se estas tiel do vi rajtas enveni, kaj mi donos al vi iom da vespermanĝo kaj lokon kie vi povos dormi.” |
| 17 | Epta ilyë mittaneltë i mar, yassë enger, ó i nís, onna atta ar nér. | | Do ili ĉiuj eniris la domon, kie estis, krom la virino, du infanoj kaj viro. |
| I nér sámë hyanina telco, ar caiteánë to i aure·caima neltessë. | | La kruro de la viro estis vundita, kaj li kuŝadis sur sofo en angulo. | |
| Nemiltë lai aitainë ló cenë tallë aia otornië, ar lan i nís cáranë feryaila i paluhta i nér maquentë: | | Ili ŝajnis tre surprizitaj de la stranga grupo, kaj dum la virino surtabligis la manĝilojn la viro demandis, | |
| 18 | “Manna léleäldë?” | | “Kien iras vi ĉiuj?” |
| 19 | “Laimarilinonna,” equë Valanna, “na cenë i Túra Óþ.” | | “Al la Smeralda Urbo,” diris Doroteo, “por renkonti la Grandan Ozon.” |
| 20 | “A, é!” holtunë i nér. | | “Ĉu vere?” krietis la viro. |
| “Ma nalyë tanca i Óþ cenuva lye?” | | “Ĉu vi certas ke Oz akceptos renkonti vin?” | |
| 21 | “Maro ú?” hanquentes. | | “Kial ne?” ŝi respondis. |
| 22 | “Eë, quetir i allumë lavis mon tulë sinanwiëryassë. | | “Nu, oni diras ke li neniam permesas ke iu ajn eniru al li. |
| Anaiën Laimarilinonessë linë lúvi, ar nás vanima ar elmendeä nómë; mal allumë alávië nin cenë i Túra Óþ, yola istan os umma coireä quén ye ecénië se.” | ; | Mi multafoje estis en la Smeralda Urbo, kaj ĝi estas bela kaj mirinda urbo; sed mi neniam ricevis permeson vidi la Grandan Ozon, nek mi scias pri iu alia vivanto kiu vidis lin.” | |
| 23 | “Ma allumë etelelyas?” maquentë i Corcurco. | | “Ĉu li neniam eliras?” demandis la Birdotimigilo. |
| 24 | “Allumë. | | “Neniam. |
| Haris ré pó ré i Túriondyo velca Tarhanwa Þambessë, ar éta tanar i veuyar se uiltë cenë se antallo antanna.” | | Li sidas tagon post tago en la granda tronoĉambro de la palaco, kaj eĉ liaj servistoj neniam vidas lin vizaĝ-al-vizaĝe.” | |
| 25 | “Issë ve mana?” maquentë i vendë. | | “Kia li estas?” demandis la knabino. |
| 26 | “Ta ná hrai·nyarë,” equë i nér sánula. | | “Estas malfacile diri,” diris la viro penseme. |
| “Cenil, Óþ ná Túra Istyar, ar polis apanta ilya canta ya yestas. | | “Komprenu, Oz estas granda Sorĉisto, kaj li povas doni al si kian ajn deziratan formon. | |
| San i mo quetë i veältas aiwë; ar mo quetë i veältas andamunda; ar mo quetë i veältas miuë. | ; ; | Do kelkaj diras ke li aspektas kiel birdo; kaj kelkaj ke li aspektas kiel elefanto; kaj kelkaj diras ke li aspektas kiel kato. | |
| Hyanain nemis lelya elda, hya nermi, hya ve hyana canta ya fasta se. | | Al aliaj li aspektas bela feino, aŭ elfo, aŭ kia ajn li deziras. | |
| Mal man i nanwa Óþ ná, yá nás véra cantaryassë, lana coireä quén ista nyarë.” | | Sed kiu estas la vera Oz, kiam li surprenas sian propran formon, neniu vivanto scias.” | |
| 27 | “Ta ná amaia,” equë Valanna, “mal möa elven ricë, aitë lénen, cenë se, hyaqui cáriévalvë mentiëlva meter alla.” | | “Tre strange,” diris Doroteo; “sed ni devos strebi, iel, renkonti lin, ĉar alie nia alveno estos vana.” |
| 28 | “Maro eldë merir cenë i rúcima Óþ?” maquentë i nér. | | “Kial vi volas renkonti la teruran Ozon?” demandis la viro. |
| 29 | “Yestan sé anta nin sanar,” equë i Corcurco mína. | | “Mi volas ke li donu al mi cerbon,” diris la Birdotimigilo, fervore. |
| 30 | “A, é ecë Óþen carë ta faren aþcarë,” etequentë i nér. | | “Ho, Oz povus fari tion sufiĉe facile,” deklaris la viro. |
| “Samis amba sanar pella ya mauras.” | | “Li havas pli da cerbo ol li bezonas.” | |
| 31 | “Ar inyë yesta i antas nin hón,” equë i Latúcen Ornendur. | | “Kaj mi volas ke li donu al mi koron,” diris la Stana Lignohakisto. |
| 32 | “Ta lauva tarasta se,” cacarranë i nér, “pan Óþ samë úmë homion, ilyë höassion ar cantaron.” | | “Tio ne ĝenos lin,” pludiris la viro, “ĉar Oz havas grandan kolekton da koroj, ĉiudimensiajn kaj--formajn.” |
| 33 | “Ar inyë yesta i antas nin verië,” equë i Úverya Rauro. | | “Kaj mi volas ke li donu al mi kuraĝon,” diris la Malkuraĝa Leono. |
| 34 | “Óþ hepë alta tambë quanta veriénen Tarhanwa Þamberyassë,” equë i nér, “ya utúpiës maltaina paldanen, na tapë sa or·ulya. | | “Oz tenas grandan poton da kuraĝo en sia tronoĉambro,” diris la viro, “kiun li kovris per ora plado, por ke ĝi ne superfluu el ĝi. |
| Alaryuvas anta lyen ma.” | | Li tre volonte donos iom al vi.” | |
| 35 | “Ar inyë yesta i nanwentassen Hyarveästanna,” equë Valanna. | | “Kaj mi volas ke li resendu min al Kansas,” diris Doroteo. |
| 36 | “Massë ná Hyarveästa?” maquentë i nér aitaina. | | “Kie estas Kansas?” demandis la viro, surprizite. |
| 37 | “Uinyë ista,” hanquentë Valanna naireä, “mal nás mélamarinya, ar nanyë tanca i sá nanomë.” | | “Mi ne scias,” respondis Doroteo malĝoje, “sed ĝi estas mia hejmo, kaj mi certas ke ĝi estas ie.” |
| 38 | “Antulumaitë. | | “Verŝajne. |
| Mai, Óþ polë carë aima; san quistan i túvas Hyarveästa lyen. | ; | Nu, Oz povas fari ĉion; do mi supozas ke li trovos Kansason por vi. | |
| Mal minya é ñetil cenë se, ar ta nauva urda rincuma; pan i Túra Istyar ui tyasë cenë aiquen, ar senyavë samis véra lérya. | ; | Sed unue vi devos renkonti lin, kaj tio estos tre malfacila tasko; ĉar al la Granda Sorĉisto ne plaĉas renkonti iun ajn, kaj kutime tio, kion li deziras, okazas. | |
| Mal mana yesta ITYE?” cacarranes, quetila Ilwen. | | Sed kion VI volas?” li pludiris, parolante al Toto. | |
| Ilwë rië quequernë pimperya; pan, náto, únes polë pahta. | ; | Toto nur skuis sian voston, ĉar, neklarigeble, li ne kapablis paroli. | |
| 39 | I nís sí holtunë ten í ahtumat nánë férima, etta ócomneltë os i paluhta ar Valanna mantë matsa mulessë ar venë quirna-ohtion ar venë matsa fána masso, ar matterya fasteánë se. | | La virino nun vokis al ili dirante ke la manĝo estas preta, do ili grupiĝis ĉirkaŭ la tablon kaj Doroteo manĝis bongustegan kaĉon kaj teleron da kirlitaj ovoj kaj teleron da bona blanka pano, kaj ĝuis la manĝon. |
| I Rauro nícë mantë i mulessë, mal únë tyasë sa, quetila i sa nánë carina porinen ar porë ná matta roccoin, ú rauroin. | | La Leono manĝis iom da kaĉo, sed ĝi ne plaĉis al li, kaj li diris ke ĝi konsistas el aveno kaj aveno estas manĝaĵo por ĉevaloj, ne leonoj. | |
| I Corcurco ar i Latúcen Ornendur manter alla quanno. | | La Birdotimigilo kaj la Stana Lignohakisto nenion manĝis. | |
| Ilwë mantë nit ilqua, ar alaranyë ñetë mára ahtumat ata. | | Toto manĝis iom da ĉio, kaj ĝojis denove bone manĝi. | |
| 40 | I nís sí ánë Valannan caima na lorë, ar Ilwë cainunë ara se, lan i Rauro tirnë i þamberyo fenna itan uiúvaner peresta se. | | La virino nun donis al Doroteo liton en kiu dormi, kaj Toto kuŝiĝis apud ŝi, kaj la Leono gardis la pordon de ŝia ĉambro por ke neniu ŝin ĝenu. |
| I Corcurco ar i Latúcen Ornendur tarner neltessë ar quilinder ter quanna lómë, anahtai aþahanyë únettë polë lorë. | | La Birdotimigilo kaj la Stana Lignohakisto staris en angulo kviete dum la tuta nokto, kvankam kompreneble ili ne kapablis dormi. | |
| 41 | Neuna amauressë, éya Anar óreánë, patuneltë meneltassë, ar ron cenneltë vanima laica silië menelessë téravë pó te. | | La sekvan matenon, tuj kiam la suno leviĝis, ili rekomencis marŝi, kaj baldaŭ ili vidis belan verdan brilon en la ĉielo tuj antaŭ si. |
| 42 | “Ta é ná Laimarilinon,” equë Valanna. | | “Jen nepre la Smeralda Urbo,” diris Doroteo. |
| 43 | Lan pataneltë ener, i laica alcar olanë calima en añcalima, ar nemnë i yallumë analéleáneltë i lendiëlto tel. | | Dum ili plu marŝis, la verda brilo fariĝis pli kaj pli hela, kaj ŝajnis ke finfine ili proksimiĝas al la celo de la marŝado. |
| Mal apárilë tullë nó tulleltë i velca rambanna ya oscainer i Osto. | | Tamen jam estis posttagmeze kiam ili atingis la grandan muron kiu ĉirkaŭis la Urbon. | |
| Nánes tára ar tiuca ar calima laica quileo. | | Ĝi estis alta, kaj dika, kaj hele verdkolora. | |
| 44 | Opo te, ar teldessë i malleo maldë tesarion, engë alta andon, aqua hristaxeä laimarillínen yai alancer tallë árinen i alcarinta caldomyanë éta i embainu hendu i Corcurcuva. | | Antaŭ ili, kaj ĉe la fino de la vojo el flavaj brikoj, estis grandega pordo, kovrita per smeraldoj kiuj tiom scintilis pro la sunlumo ke eĉ la pentritaj okuloj de la Birdotimigilo preskaŭ blindiĝis. |
| 45 | Engë indyel ar' i andon, ar Valanna nirnë i pirin ar hlassë telperin cilintië hlón imissello. | | Sonorilo estis apud la pordego, kaj Doroteo puŝis la butonon kaj aŭdis arĝentecan klakon el interne. |
| Tá i alta andon taira quernë láta, ar ilyë ter·menneltë ar túveltë intë ná halla rondo-þambessë, yo i rambar tinner únótimë laimarillínen. | | Post tio la granda pordo malrapide malfermiĝis, kaj ili ĉiuj trairis kaj trovis sin en alta arkohavanta ĉambro, kies muroj scintilis pro sennombraj smeraldoj. | |
| 46 | Opo te tarnë ner·incë ó amna imya höassë ve i Naucor. | | Antaŭ ili staris malgranda viro proksimume samgranda kiel la Manĝtuloj. |
| Colles aqua laica, caryallo talyanta, ar éta helmarya nánë laiquincë raiteo. | | Li estis verde vestita, de la kapo al la piedoj, kaj eĉ lia haŭto estis verdeta. | |
| Permeryassë engë höa laica colca. | | Apud li estis granda verda kesto. | |
| 47 | Yá cennes Valanna ar sataryar, i nér maquentë, “Mana míneäldë i Laimarilinonessë?” | | Kiam li vidis Doroteon kaj ŝiajn akompanantojn la viro demandis, “Kion vi volas en la Smeralda Urbo?” |
| 48 | “Elmë utúliër simen na cenë i Túra Óþ,” equë Valanna. | | “Ni venis por renkonti la Grandan Ozon,” diris Doroteo. |
| 49 | I nér nánë tallë aitaina ló sina hanquenta i harunes na sanasta. | | Multe surprizis la viron tiu respondo kaj li sidiĝis por pripensi ĝin. |
| 50 | “Hrimi löar avániër lúmello yá aiquen íquiryanië nin cenië Óþo,” eques, quaþila carya lai aitaina. | | “Jam de multaj jaroj neniu petas renkonti Ozon,” li diris, skuante sian kapon perplekse. |
| “Nás turwa ar rúcima, ar qui túlaldë ó cumna hya auca mínasta na tarasta i Túra Istyaro sailë sanastar, nai nauvas ruxa ar nancaruva eldë þenwassë.” | | “Li estas potenca kaj timiga, kaj se vi venis pro senutila aŭ malsaĝa celo por ĝeni la saĝan kontempladon de la Granda Sorĉisto, li eble koleros kaj detruos vin ĉiujn tuj.” | |
| 51 | “Mal lás auca mínasta, yula cumna,” hanquentë i Corcurco; “nás valdeä. | ; | “Sed ne temas pri malsaĝa celo, nek sencela,” respondis la Birdotimigilo; “ĝi estas grava. |
| Ar equétiër mén i Óþ ná manë Istyar.” | | Kaj oni diris al ni ke Oz estas bona Sorĉisto.” | |
| 52 | “Taitë nás,” equë i laica nér, “ar cunyas Laimarilinon ñóla ar márë. | | “Jes,” diris la verdulo; “kaj li regas la Smeraldan Urbon saĝe kaj bone. |
| Mal ten i lár óripantë, hya i analelyar se pan naltë céþulë, nás amarúcima, ar nótimar ummanan everyaniër cesta cenë antarya. | | Sed al tiuj kiuj estas nehonestaj, aŭ kiuj proksimiĝas al li nur pro scivolemo, li estas plej terura, kaj malmultaj iam petis vidi lian vizaĝon. | |
| Nanyë i Varno i Andondion, ar pan canildë cenë i Túra Óþ, möa nin tulya le Túriondyanna. | | Mi estas la Pordogardisto, kaj ĉar vi postulas renkonti la Grandan Ozon mi devos konduki vin al lia palaco. | |
| Mal minyavë möa len vaimata i hencalcar.” | | Sed unue vi devos surmeti la okulvitrojn.” | |
| 53 | “Maro?” maquentë Valanna. | | “Kial?” demandis Doroteo. |
| 54 | “Pan qui uilyë colë hencalcat, san i Laimarilinóno calima alcar lomyauva lye. | | “Ĉar se vi ne surhavus okulvitrojn la brilego kaj gloro de la Smeralda Urbo blindigus vin. |
| Möa éta tanain i marner i Ostossë colë hencalcat lómessë ar auressë. | | Eĉ la loĝantoj de la Urbo devas surhavi okulvitrojn nokte kaj tage. | |
| Ilyë tai nár tulcavë holmë, pan Óþ san canyanë sa yá minya ampananë i Osto, ar inyë samë i reä latil ya caruva látë tai.” | | Ili estas surfiksitaj per seruro, ĉar tiel ordonis Oz kiam la Urbo unue estis konstruita, kaj mi havas la solan ŝlosilon kiu povas malŝlosi ilin.” | |
| 55 | Apantanes i alta colca, ar Valanna cennë i sa quanta hencalcainen ilya höasseo ar canto. | | Li malfermis la grandan keston, kaj Doroteo vidis ke ĝi estas plena de okulvitroj ĉiudimensiaj kaj ĉiuformaj. |
| Ilyë tai camyaner laicë calcar. | | Ĉiu el ili havis verdajn vitrojn. | |
| I Varno i Andondion túvë attië ya poica cantúvanë Valanna ar sestanë tu pá hendyat. | | La Pordogardisto trovis okulvitrojn precize ĝustadimensiajn por Doroteo kaj metis ilin sur ŝiajn okulojn. | |
| Enger laureät lattu tacinu se tu yat menner os caryo catta, yassë tu náner holmu uo níca latilmen ya engë mentessë limilo ya i Varno i Andondion collë os langorya. | | Estis du oraj bendoj ligitaj al ili, kiuj ĉirkaŭis la dorson de ŝia kapo. Kie ili estis kunfiksitaj per ŝlosileto ĉe la fino de ĉeno ĉirkaŭ la kolo de la Pordogardisto. | |
| Yá tu náner to se, Valanna únë polë haita tu equi yestaniénes, mal aþahanyë únes yesta í Laimarilinóno alcar carúvanë se lomba, etta eques alla. | | Kiam ili estis surfiksitaj, Doroteo ne povus forpreni ilin eĉ se ŝi volus, sed kompreneble ŝi ne volis esti blindigita de la brilego de la Smeralda Urbo, do ŝi diris nenion. | |
| 56 | Tá i laica nér cantanë hencalcar i Corcurquen ar i Latúcen Ornenduren ar i Rauron, ar éta níca Ilwen; ar illi náner tulcavë holma i latilmen. | ; | Post tio la verdulo metis okulvitrojn sur la Birdotimigilon kaj la Stanan Lignohakiston kaj la Leonon, kaj eĉ malgrandan Toton; kaj ĉiuj estis fiksitaj per la ŝlosilo. |
| 57 | Tá i Varno i Andondion vaimatanë véra calcaryar ar quentë ten i nás ferya na tulya te i Túriondenna. | | Post tio la Pordogardisto surmetis siajn proprajn okulvitrojn kaj diris al ili ke li pretas gvidi ilin al la palaco. |
| Lempes alta laureä latil ampallo i rambassë, apantanes enta ando, ar ilyë hilyaneltë se ter i ando mina i Laimarilinóno maller. | | Preninte grandan oran ŝlosilon de hoko sur la muro li malfermis alian pordon, kaj ili ĉiuj sekvis lin tra la pordon en la stratojn de la Smeralda Urbo. |