V. The Rescue of the Tin Woodman
Also available as a 📱narrow screen version, or for 🁰word-aligned analysis.
Alternative versions: English.
| No. | Quenya | Tengwar | Means |
|---|---|---|---|
| 1 | Yá Valanna eccuinunë, Anar cálanë ter i aldar ar Ilwë andalúmë naiénë coiva, roitaila aiweli os insë ar peccuvóli. | | Kiam Doroteo vekiĝis, la suno jam briladis tra la arboj kaj Toto estis jam delonge ekster la domo ĉasante birdojn kaj sciurojn. |
| Harunes ama ar ostirnë insessë. | | Ŝi sidiĝis kaj ĉirkaŭrigardis. | |
| Engë i Corcurco, tensi tarila cólemaina nelteryassë, laryaila sen. | | Jen la Birdotimigilo, ankoraŭ staranta pacience en sia angulo, atendante ŝin. | |
| 2 | “Mauralvë menë ar ceþë nén,” eques sen. | | “Ni nepre devas serĉi akvon,” ŝi diris al li. |
| 3 | “Maro maural nén?” maquentes. | | “Por kio vi volas akvon?” li demandis. |
| 4 | “Na sovë antanya poicë apa i malleo asto, ar yulë, epetai i parca massa úva himya hluncunyassë.” | | “Por purigi mian vizaĝon post la polvo de la vojo, kaj por trinki, tiel ke la seka pano ne gluiĝos al mia gorĝo.” |
| 5 | “Návë hráveo é ná hranga,” equë i Corcurco sánula, “pan möa lyen lorë, ar matë ar yulë. | | “Certe estas ĝene konsisti el karno,” diris la Birdotimigilo, penseme, “ĉar vi devas dormi, kaj manĝi kaj trinki. |
| Aimanen, samil sanar, ar polië sana téravë nás valda ampolliéo.” | | Tamen, vi havas cerbon, kaj la kapablo pensadi valoras multajn ĝenojn.” | |
| 6 | Oanteltë i cöallo ar pataner ter i aldar mennai túveltë níca ehtelë liquisteä neno, yassë Valanna yullë ar sóvë ar mantë arinwatya. | | Ili eliris el la dometo kaj promenis inter la arboj ĝis ili trovis malgrandan fonton de klara akvo, kie Doroteo trinkis kaj banis sin kaj matenmanĝis. |
| Cennes i engë sempa massa lemba i vircolcassë, ar i vendë nánë hantaitë í Corcurco únë maurë matë má, pan engë hraia fáreä insen ar Ilwen ter i ré. | | Ŝi vidis ke ne restas multe da pano en la korbo, kaj la knabino estis dankema ke la Birdotimigilo ne bezonas manĝi, ĉar apenaŭ estis sufiĉe por ŝi kaj por Toto por tiu tago. | |
| 7 | Yá teliénes mulerya, ar nanwenúvanes i mallenna maldë tesarion, tá areä núra ñón captanë se. | | Kiam ŝi estis fininta sian manĝon, kaj estis preta reiri al la vojo el flavaj brikoj, ŝin alarmetis proksima sono de profunda ĝemo. |
| 8 | “Mana nánë ta?” maquentes numbeä. | | “Kio sonis?” ŝi demandis, time. |
| 9 | “Uinyë polë sana,” hanquentë i Corcurco; “mal polilvë menë ar cenë.” | ; | “Mi tute ne povas konjekti,” respondis la Birdotimigilo; “sed ni povas aliri kaj vidi.” |
| 10 | Vin tá enta ñón ananyë hlarettar, ar i hlón nemnë tulë ca intello. | | Ĝuste tiam la sono de nova ĝemo atingis iliajn orelojn, kaj la sono ŝajne venis el malantaŭ ili. |
| Querneltë ar pataner ter i taurë patelínen, yá Valanna túvë ma silila mi arma ya lanantë enel i aldar. | | Ili turnis sin kaj marŝis kelkajn paŝojn tra la arbaro, kaj tiam Doroteo ekvidis ion brilantan en sunradio kiu falis inter la arbojn. | |
| Nornes i nómenna ar tá pustanë, ó níca áyo hollë. | | Ŝi kuris al tiu loko, kaj poste ŝi ekhaltis, kun krio pro surpriziĝo. | |
| 11 | Min i altë aldaron nánë per·hahyarina, ar tarila ara sa, ó ortaina hyalda máryatsë, nér quavë latucenda. | | Unu el la grandaj arboj estis parte trahakita, kaj staranta apud ĝi, tenante hakilon levitan en liaj manoj, estis viro konsistanta plene el stano. |
| Carya ar rancuryat ar telcuryat náner yantainë pulcoryassë, mal tarnes quavë rua, vequi aqua únes polë levë. | | Liaj kapo kaj brakoj kaj kruroj estis artikigitaj al lia korpo, sed li staris tute senmove, kvazaŭ tute ne kapabla sin movi. | |
| 12 | Valanna tirnë se elmendassë, ar i Corcurco carnë tallë, lan Ilwë hungë naracávë ar narcunë i latucenda telcunta, ya ñwalyanë nelceryar. | | Doroteo rigardis lin mirege, ankaŭ la Birdotimigilo, dum Toto akre bojadis kaj provis mordi la stanajn krurojn, kio dolorigis liajn dentojn. |
| 13 | “Ma ñónanel?” maquentë Valanna. | | “Ĉu vi ĝemegis?” demandis Doroteo. |
| 14 | “Náto,” hanquentë i latucenda nér, “Carnenyë. | | “Jes,” respondis la stanulo, “jes. |
| Oñóniën han löa, ar alquen oi fai ahlárië ni hya utúlië na alya ni.” | | Mi ĝemadas jam de pli ol jaro, kaj antaŭ nun neniu aŭdis min nek venis por helpi min.” | |
| 15 | “Mana ecë nin carë lyen?” maquentes moica, pan þúnanes ló i colonda óma yanen i nér quentë. | | “Kiel mi povos helpi vin?” ŝi demandis dolĉe, ĉar ŝin malgajigis la malfeliĉa voĉo de la viro. |
| 16 | “Á tulya millo-calpa ar milihta liminyar,” hanquentes. | | “Alportu oleujon kaj oleu miajn artikojn,” li respondis. |
| “Naltë aumatinë tallë urravë i aqua uinyë polë levë tai; qui nauvan mai-milihtaina, san rongo nauvan máleä ata. | ; | “Ili rustiĝis tiom ke mi tute ne povas movi min; se mi estos bone oleita, mi estos denove bonfarta. | |
| Túvalyë millo-calpa palustassë cöanyassë.” | | Vi trovos oleujon sur breto en mia dometo.” | |
| 17 | Valanna ú-pusto nornë i cöanna ar túvë i millo-calpa, ar tá nanwennes ar maquentë ñormerila, “Massë limilyar?” | | Doroteo tuj rekuris al la dometo kaj trovis la oleujon, kaj poste ŝi reiris al la Stana Lignohakisto kaj demandis, maltrankvile, “Kie estas viaj artikoj?” |
| 18 | “Á milihta langonya, minya,” hanquentë i Latúcen Ornendur. | | “Unue oleu mian kolon,” respondis la Stana lignohakisto, |
| San milihintes sa, ar pan nánes faren urravë aumatina i Corcurco nampë i latucenda cas ar carnë levë sa moica permello permenna mennai sa lévanë latina, ar tá i nér insë pollë querë sa. | | do ŝi oleis ĝin, kaj ĉar ĝi estis tre rusta la Birdotimigilo prenis la stanan kapon kaj movis ĝin delikate de flanko al flanko ĝis ĝi moviĝis libere, kaj tiam la viro povis mem turni ĝin. | |
| 19 | “Sí á milihta i limi rancunyatsë,” eques. | | “Nun oleu la artikojn de miaj brakoj,” li diris. |
| Ar Valanna milihintë tai ar i Corcurco cúnanë tai añcimbaila mennai náneltë faren ú angaumatto ar ta márë ve vinyë. | | Kaj Doroteo oleis ilin kaj la Birdotimigilo zorge fleksis ilin ĝis ili estis tute liberaj de rusto kaj bonaj kiel novaj. | |
| 20 | I Latúcen Ornendur sinquë fartaina ar nútanë hyaldarya, ya niryanë i alda. | | La Stana Lignohakisto kontente ĝemetis kaj mallevis sian hakilon, kiun li apogis per arbo. |
| 21 | “Si ná höa aþië,” eques. | | “Tio multe komfortigas,” li diris. |
| “Tuluhteánen tana hyalda i vilyassë tallumello yá olanen aumatina, ar aláreän polë sesta sa tal yallumë. | | “Mi tenadis tiun hakilon en la aero ekde kiam mi rustiĝis, kaj kontentigas min formeti ĝin finfine. | |
| Sí, qui milihtuvalyë i telcunyato limi, san nauvan mára ata.” | | Nun, se vi bonvolos olei la artikojn de miaj kruroj, mi denove estos normala.” | |
| 22 | Etta milihintettë telcuryat mennai polles carë levë tai latina; ar hantanesset at' ar ata pá leryalerya, pan nemnes amarunda veo, ar lai hantaitë. | ; | Do ili oleis liajn krurojn ĝis li povis libere movi ilin; kaj li multfoje dankis ilin pro sia liberiĝo, ĉar li ŝajnis tre ĝentila, kaj tre dankema. |
| 23 | “Nai illumë táriévanen tassë, quíta laiénestë tulë arë,” eques; “san tancavë erehtiëstë coiviënya. | ; | “Mi eble starus tie por ĉiam se vi ne estus alveninta,” li diris; “do certe vi savis mian vivon. |
| Maro tullunë i nastë sís?” | | Kial vi hazarde venis ĉi tien?” | |
| 24 | “Nammë menelmassë Laimarilinonna na cenë i Túra Óþ,” hanquentes, “ar haunenquë cöalyassë na sérë lómë.” | | “Ni estas survoje al la Smeralda Urbo, por renkonti la Grandan Ozon,” |
| 25 | “Maro yestastë cenë Óþ?” maquentes. | | “Kial vi volas renkonti Ozon?” li demandis. |
| 26 | “Merin sen nanwenta ni Hyarveästanna, ar i Corcurco merë sen sesta sanar caryanna,” hanquentes. | | “Mi volas ke li resendu min al Kansas, kaj la Birdotimigilo volas ke li metu iom da cerbo en lian kapon,” ŝi respondis. |
| 27 | I Latúcen Ornendur nemnë sana orda ter þenwa. | | La Stana Lignohakisto ŝajnis profunde pensadi dum momento. |
| Tá eques: | | Post tio li diris: | |
| 28 | “Savistë i nai ecë Óþen anta nin hón?” | | “Ĉu vi supozas ke Oz povus doni al mi koron?” |
| 29 | “A, nemë nin,” Valanna hanquentë. | | “Nu, mi supozas ke jes,” Doroteo respondis. |
| “Sa é nauva ta aþcárima ve anta i Corcurquen sanar.” | | “Estus egale facile kiel doni al la Birdotimigilo cerbon.” | |
| 30 | “Naitë,” i Latúcen Ornendur hanquentë. | | “Vere,” la Stana Lignohakisto respondis, |
| “San, qui þáquetuvastë nin napanë imni attiëstan, inyë yú lelyuva Laimarilinonna ar cestauva Óþ alya ni.” | | “Do, se vi permesos ke mi akompanu vin, ankaŭ mi iros al la Smeralda Urbo por peti ke Oz helpu min.” | |
| 31 | “Á tulë arë,” equë i Corcurco holmo, ar Valanna napannë i alaryuvas samila yonáverya. | | “Kunvenu,” diris la Birdotimigilo elkore, kaj Doroteo ankaŭ diris ke ŝi volonte akceptos lin kiel akompananton. |
| Epta i Latúcen Ornendur caitanë hyaldarya almossë ar ilyë lelendeltë ter i taurë mennai tulleltë i mallessë ya nánë vaina maldë tesarínen. | | Do la Stana Lignohakisto surŝultrigis sian hakilon kaj ĉiuj marŝis tra la arbaro ĝis ili atingis la vojon pavimitan per flavaj brikoj. | |
| 32 | I Latúcen Ornendur cestaniénë Valannan sesta i millo-calpa vircolcaryanna. | | La Stana Lignohakisto jam petis ke Doroteo metu la oleujon en sian korbon. |
| “Pan,” eques, “qui ulo nalantuva ni, ar oluvan aumatina ata, mauruvan i millo-calpa hormenen.” | | “Ĉar,” li diris, “se pluvos sur min kaj mi denove rustiĝos, mi bezonegos la oleujon.” | |
| 33 | I sinya menendilinta yantanë i otornië nánë almë, pan ron ep' ata yesentiénë mentiëlta, tulleltë nómessë yassë i aldar ar olbar alder tallë nelca to i mallë í ranyari úner polë lahta. | | Estis bonsorte ke la nova kamarado fariĝis parto de la grupo, ĉar baldaŭ post la rekomenco de marŝado ili atingis lokon kie la arboj kaj branĉoj tiom densiĝis super la vojo ke ili ne povis tramarŝi. |
| Mal i Latúcen Ornendur yesentë mólë hyaldaryanen ar hahyandë tallë mai i rongo carnes latina ter·men i quana otorniën. | | Sed la Stana Lignohakisto eklaboris per sia hakilo kaj hakis tiom bone ke baldaŭ li faris trairejon por la tuta grupo. | |
| 34 | Valanna sáneánë tallë holmo lan pataneltë ener, i únes tunta yá i Corcurco talantë lattanna ar uþquernë i malleva pelmanna. | | Doroteo pensadis tiom profunde dum ili marŝis ke ŝi ne rimarkis kiam la Birdotimigilo stumblis en truon kaj ruliĝis al la flanko de la vojo. |
| Eë holtunes hyen alya se toluë ata. | | Efektive li devis voki ŝin por ke ŝi helpu lin restariĝi. | |
| 35 | “Maro lánelyë os i latta?” maquentë i Latúcen Ornendur. | | “Kial vi ne ĉirkaŭmarŝis la truon?” demandis la Stana Lignohakisto. |
| 36 | “Uin ista fáreä,” hanquentë i Corcurco alasseä. | | “Mi ne scias tion fari,” respondis la Birdotimigilo gaje. |
| “Carinya ná sañquanta þardenen, istal, ar etta léleän Óþonna na cesta sen sanar.” | | “Mia kapo pleniĝis per pajlo, komprenu, kaj tial mi iras al Oz por peti de li cerbon.” | |
| 37 | “A, cenin,” equë i Latúcen Ornendur. | | “Mi komprenas,” diris la Stana Lignohakisto. |
| “Mal, teldessë, sanar lá i aryë nati ambaressë.” | | “Sed, malgraŭe, cerbo ne estas la plej bona afero en la mondo.” | |
| 38 | “Ma haryal ma?” maquentë i Corcurco. | | “Ĉu vi havas cerbon?” demandis la Birdotimigilo. |
| 39 | “Fó, carinya ná faren cumna,” hanquentë i Ornendur. | | “Ne, mia kapo estas tute malplena,” respondis la Hakisto. |
| “Mal néya haranyë sanar, ar hón yú; etta, tyásiéla yúyu intu, equen i samë hón arya nin.” | ; | “Sed iam mi havis cerbon, kaj ankaŭ koron; do, provinte ambaŭ, mi multe preferus havi koron.” | |
| 40 | “Ar maro ná ta?” maquentë i Corcurco. | | “Kial?” demandis la Birdotimigilo. |
| 41 | “Quetuvanyë elden nyárenya, ar tá istuvastë.” | | “Mi rakontos al vi mian historion, kaj tiel vi scios.” |
| 42 | San, lan páteáneltë ter i taurë, i Latúcen Ornendur nyarnë i hilyauvaila nyarna: | | Do, dum ili marŝadis tra la arbaro, la Stana Lignohakisto rakontis tion: |
| 43 | “Nostanë ni ve yondo ornenduro ye laulestanë hahyariénen tal aldaron i tauressë ar aumanciénen i tuo. | | “Mi naskiĝis filo de hakisto kiu hakadis la arbojn en la arbaro kaj vendis la lignon por gajni sian vivmonon. |
| Yá máriénen, inyë yú olanë töa-hahyarmo, ar apa atarinya firnë, cimbanen enwina amilinya ta ando ve coines. | | Kiam mi plenkreskis ankaŭ mi fariĝis lignohakisto, kaj post la morto de mia patro mi prizorgis mian maljunan patrinon dum ŝia cetera vivo. | |
| Tá þantanen i minomë coita er vestauvanen, itan é lauvanen eresseä. | | Post tio mi decidis ke anstataŭ loĝi sola mi edziĝos, por ke min ne plenigu sento de soleco. | |
| 44 | “Engë mo imbë i Nauco vendi ye nánë tallë mimírima i rongo olanen melë se quana hominyanen. | | “Unu Manĝtula knabino estis tiom bela ke mi baldaŭ plenkore amis ŝin. |
| Issë, permeryallo, vestanë verya ni éya ecë nin namoia fáreä telpë na ampana arya mar sen; etta yesenten móta amaricítë epë umman fai. | ; | Ŝi, siaflanke, promesis edziniĝi kun mi tuj kiam mi gajnos sufiĉan monon por konstrui pli bonan domon por ŝi; do mi eklaboradis pli fervore ol ĉiam. | |
| Mal i vendë marnë ó enwina nís ye únë merë i sé veryauva mo, pan nánes tallë quinqua i yestanes í vendë reþúvanë óssë na carë i maxië ar i cuo mólë. | | Sed la knabino loĝis kun maljunulino kiu ne volis ke ŝi edziniĝu kun iu ajn, ĉar ŝi estis tiom mallaborema ke ŝi volis ke la knabino restu kun ŝi kaj kuiradu kaj mastrumadu. | |
| Etta i enwina nís mennë i Olca Curuninna Rómeno, ar vestanë anta sen máma atta ar yaxë na nuhta i veryanwë. | | Do la maljunulino iris al la Fia Sorĉistino de la Oriento, kaj promesis al ŝi du ŝafojn kaj bovinon se ŝi malebligos la geedziĝon. | |
| Epetai i Olca Curuni huntë hyaldanya, ar yá hahyáranen aryanyanen néya, pan ñormernen ñetë i vinya mar ar verinya éya cárima, i hyalda litinyë vercála ar aucirnë hyarma telcunya. | | Sekve la Fia Sorĉistino sorĉis mian hakilon, kaj unu tagon dum mi hakadis laŭeble plej forte, ĉar mi fervoris akiri la novan domon kaj mian edzinon kiel eble plej baldaŭ, la hakilo ekglitis kaj detranĉis mian maldekstran kruron. | |
| 45 | “Si minyavë nemnë velca útulma, pan sintenyë i er-telco nér únë polë carë lai mai ve töa-hahyarmo. | | “Unuavide tio ŝajnis granda misfortuno, ĉar mi sciis ke unukrurulo ne multe sukcesus kiel lignohakisto. |
| Etta mennen latúcentamenna ar tyarnë se carë nin vinya latucenda telco. | | Do mi iris al stanisto kaj mendis de li novan kruron el stano. | |
| I telco lévë lai mai, yá sítuyénen sa. | | La kruro funkciis tre bone, kiam mi kutimiĝis al ĝi; | |
| Mal carenya carnë i Olca Curuni Rómeno ruxa, pan vestaniénes i enwina nissen i uiúvanen verya i netya Nauco vendë. | | sed mia ago kolerigis la Fian Sorĉistinon de la Oriento, ĉar ŝi promesis al la maljunulino ke mi ne edziĝos kun la bela Manĝtula knabino. | |
| Yá yesenten hahyarë ata, hyaldanya litinyë ar aucirnë forma telcunya. | | Kiam mi rekomencis hakadi, mia hakilo ekglitis kaj detranĉis mian dekstran kruron. | |
| Ata mennen i latúcentamenna, ar ata carnes nin latucenda telco. | | Denove mi iris al la stanisto, kaj li denove faris por mi kruron el stano. | |
| Apa si i húna hyalda aucirnë rancunyat, min ar enta; mal, nolmenoitë, carnen quapta tu attiénen latúceno. | ; | Post tio la sorĉita hakilo detranĉis miajn brakojn, unu post la alia; sed, ne malkuraĝigite, mi anstataŭigis ilin per stanaj. | |
| I Olca Curuni tá tyarnë i hyalda litya ar aucirnë carinya, ar minyavë sáven i ta nánë teldinya. | | Post tio la Fia Sorĉistino glitigis mian hakilon tiel ke ĝi detranĉis mian kapon, kaj unue mi kredis ke tiel mi vere finiĝis. | |
| Mal tullunë í latúcentan tullë arë, ar carnessë nin vinya latucenda cas. | | Sed hazarde la stanisto venis, kaj li faris por mi novan kapon el stano. | |
| 46 | “Sannen i ortúriën i Olca Curuni tá, ar mótanen amaricítë epë oi; mal hraia sintenyë yallë þaura ecë cottonyan ná. | ; | “Mi kredis ke mi fine venkis la Fian Sorĉistinon tiam, kaj mi laboris eĉ pli fervore; sed mi ne sciis kiom kruela estas mia malamikino. |
| Autanes vinya lé na qualta melmenya i mimírima Nauco vendeo, ar tyarnë hyaldanya litya ata, itan cirnes aqua ter pulconya, ciltaila ni permenta. | | Ŝi elpensis novan metodon mortigi mian amon al la Manĝtula knabino, kaj denove ŝi glitigis mian hakilon, tiel ke ĝi hakis rekte tra mian korpon, duonigante min. | |
| Ata i latúcentan tullë alya ni ar carnë nin latucenda pulco, ar tancë latúcen rancunyat ar telcunyat ar carinya sanna, limínen, itan pollen os·menë ta mai ve fai. | | Denove la stanisto venis por helpi kaj faris por mi korpon el stano, kaj fiksis al ĝi miajn stanajn brakojn kaj krurojn kaj kapon, per artikoj, tiel ke mi povis moviĝadi sambone kiel en la komenco. | |
| Mal, horro! Sí pennen hón, tall' en róven quana melmenya i Nauco venden, ar uinen nilë quima vestauvanenyes hya ú. | | Sed, ve! Mi nun ne havis koron, do mi perdis mian tutan amon al la Manĝtula knabino, kaj ne gravis al mi ĉu aŭ ne mi edziĝos kun ŝi. | |
| Quistan i tensi máreäs ó i enwina nís, ar láreäs nin i tulin sen. | | Mi supozas ke ŝi plu loĝas kun la maljunulino, atendante ke mi venos preni ŝin. | |
| 47 | “Hröanya callë tallë calima aurenen i fellen valateä sanna ar únë valda sí lan hyaldanya talantë, pan únes polë cirë ni. | | “Mia korpo tiom brilis en la sunlumo ke mi multe fieris pro ĝi, kaj nun ne gravis ĉu mia hakilo glitos, ĉar ĝi ne povas tranĉi min. |
| Engë rië er raxë—i liminyar olúvaner aumatinë; mal hempen millo-calpa cöanyassë ar cimbeánen milihta imni quië mauranen sa. | ; | Ekzistis nur unu danĝero--ke miaj artikoj rustiĝos; sed mi gardis oleujon en mia dometo kaj zorgis olei min kiam ajn mi bezonis. | |
| Aimanen, tullë ré yá litinyë nin carë si, ulo raumo nalanantë ni, ar nó sannen pá i raxë, liminyar olaner aumatinë, ar maunë nin tarë i tavastessë mennai tullelyë na alya ni. | | Tamen, unu tagon mi forgesis fari tion, kaj, estante en pluvego, antaŭ ol mi konceptis la danĝeron miaj artikoj jam rustiĝis, kaj mi restis staranta en la arbaro ĝis vi venis por helpi min. | |
| Tauvië so nánë rúcima nat, mal ter i löa yá tarnes tassë sámen lúmë na sana í aralta vanwë ya sintiénen, nánë i vanwë hominyo. | | La sperto estis terura, sed dum la jaro kiam mi staris tie mi havis sufiĉan tempon por kompreni ke mia plej granda perdo estis la perdiĝo de mia koro. | |
| Lan méleánen, nánen i aralasseä nér ambaressë; mal alquen ye penë hón polë melya, ar etta þantanen cesta Óþ anta nin sa. | ; | Dum mi amis mi estis la plej feliĉa persono sur la tero; sed neniu povas ami sen koro, do mi firme intencas iri al Oz por peti de li koron. | |
| Qui caruvas, san nanuvan i Nauco vendenna ar veryauvanyes.” | | Se li donos al mi, mi reiros al la Manĝtula knabino kaj edziĝos kun ŝi.” | |
| 48 | Valanna yo i Corcurco feller alta ceþyarë i Latúcen Ornenduro nyáren, ar sí sinteltë maro tallë ñormeris ñetë sinya hón. | | Kaj Doroteon kaj la Birdotimigilon multe interesis la rakonto de la Stana Lignohakisto, kaj nun ili komprenis kial li tiom fervoras akiri novan koron. |
| 49 | “Illangiéla,” equë i Corcurco, “iquiryauvan sanar minomë hón; pan aut uiuva ista mana carë homanen qui öas sa.” | ; | “Tamen,” diris la Birdotimigilo, “mi petos cerbon, ne koron; ĉar malsaĝulo ne scius kion fari per koro se li havus ĝin.” |
| 50 | “Inyë ñetuva i hón,” hanquentë i Latúcen Ornendur; “pan sanar ui carë mo alasseä, ar alassë ná i arya nat ambaressë.” | ; | “Mi prenos koron,” respondis la Stana Lignohakisto, “ĉar cerbo ne feliĉigas, kaj feliĉo estas la plej grava afero en la mondo.” |
| 51 | Valanna únë quetë ma, pan uines ista tyaþë matwa máloryato nánë téra, ar þantanes i au encë sen nanwenë Hyarveästanna ar Voriël Peramilenna, san naitië uiúvanë lio valda quima i Ornendur penuva sanar ar i Corcurco penuva hón, hya i tuo ilya ñetuva ya yestanë. | | Doroteo nenion diris, ĉar ŝi ne povis decidi kiu el ŝiaj du amikoj pravas, kaj ŝi decidis ke se ŝi nur sukcesos reiri al Kansas kaj Onklino Em, ne multe gravos ĉu la Stana Lignohakisto havas cerbon kaj la Birdotimigilo koron, aŭ ĉu ĉiu el ili akiris sian deziraĵon. |
| 52 | I nat antarastaitë sen nánë í massa amna vanwa, ar enta mat issen ar Ilwen cumyauvanë i vircolca. | | Kio plej ĝenis ŝin estis ke la pano estis preskaŭ plene manĝita, kaj nova manĝo por ŝi kaj Toto malplenigos la korbon. |
| Tancavë, oi yola i Ornendur yola i Corcurco manter ma, mal lánes latúceno hya þardeo, ar únë polë coita laqui matya se. | | Estis vere ke nek la Stana Lignohakisto nek la Birdotimigilo kapablis manĝi, sed ŝi ne konsistis el stano aŭ pajlo, kaj ne povis vivi sen manĝo. |